شیشهبر رسولزاده؛ وارث یک قرن تجربه در صنعت شیشه تبریز
بیش از یک قرن سابقه؛ از پدربزرگ تا نوه
خاندان رسولزاده با قدمتی بالغ بر 100 سال در عرصه صنعت شیشهگری تبریز شناخته میشوند. فعالیت این خانواده با پدربزرگ رضا رسولزاده جامبر آغاز شده و به ترتیب به پدر قربان جامبر و سپس به پسر، احد رسولزاده جامبر منتقل شده است. آقای احد رسولزاده خود بیش از ۵۳ سال است که در این حرفه فعال است.
آغاز کار از “کهنه خیابان” تبریز
سابقه فعالیت در نقاط قدیمی و مرکزی تبریز
اولین محل کار این خانواده در منطقهای به نام چوهنه (کهنه) خیابان و دقیقاً روبروی ایستگاه آتشنشانی خاقانی بوده است. بعدها پدر خانواده در سهراهی شتربان مشغول به کار شد و بهمرور این کسبوکار به نسلهای بعدی منتقل شد.
انتقال مهارت نسل به نسل
مهارتهای اولیه توسط پدربزرگ در بازار آموخته شد، زمانی که شیشهبری به مهارت خاصی نیاز نداشت و دانستن نحوهی برش با الماس کافی بود. پدر خانواده نیز از کودکی در کنار پدرش با این هنر آشنا شد و همین مسیر را به احد رسولزاده منتقل کرد.
شیشهگری؛ سنتی با پشتوانهی خانوادگی
فامیلهای درگیر در شیشهبری
خانوادههای مختلفی از فامیل رسولزاده همچون فریدی، رهبری، رسولی و دیگرانی که پسوند جامبر یا جامبرزاده دارند، در شیشهبری تبریز شناختهشدهاند. نکته جالب آن است که بسیاری از شیشهبرهای تبریز با هم نسبت خانوادگی دارند.
ورود نسلهای بعدی؛ گاهی پیوستن، گاهی جدایی
برخی از جوانان خانواده وارد این حرفه شدهاند، اما بسیاری پس از مدتی کار را رها کردهاند. برخی نیز در مشاغل دیگر مانند شیشه اتومبیل فعال هستند.
تحول صنعت شیشه در تبریز
از هنر سنتی تا تکنولوژی صنعتی
در گذشته، شیشههای رنگی با استفاده از فلزات گرانبها مانند طلا و نقره تولید میشدند. این شیشهها بهندرت تولید میشوند و تنها برای پروژههای خاص میراث فرهنگی مورد استفاده قرار میگیرند. امروز با ورود تکنولوژیهای نوین مانند دستگاه CNC، گونیا و سری بور، شیشهبری از شکل سنتی خود فاصله گرفته است.
از برش با الماس تا تولید صنعتی
قبلاً برش شیشه با ابزارهایی همچون الماس سنتی و سانتیمتر ورشو انجام میشد، درحالیکه امروزه تولیدات انبوه کارخانهای جایگزین مهارتهای فردی شدهاند. به گفتهی احد رسولزاده، بخش هنری و شخصی این شغل، متأسفانه کمرنگ شده است.