داروخانه های قدیمی ایران گنجینه‌هایی از تاریخ پزشکی و داروسازی این سرزمین هستند. این مراکز که بسیاری از آن‌ها قدمتی بیش از یک قرن دارند، نه تنها محل تهیه دارو، بلکه پایگاهی برای مشاوره و درمان مردم محسوب می‌شدند. داروسازان قدیمی با دانش تجربی و عشق به خدمت، نسخه‌های گیاهی و شیمیایی را با دقت آماده می‌کردند. معماری خاص داروخانه‌های سنتی با قفسه‌های چوبی و شیشه‌های رنگی، حال‌وهوای منحصر به فردی داشت. امروز این داروخانه‌ها علاوه بر ارزش درمانی، به عنوان میراث فرهنگی و نشان دهنده پیشینه پزشکی ایران حائز اهمیت هستند.
پدربزرگ حاج محمد اشهری، بنیانگذار داروخانه نظامی بودند. ایشان در سال 1300 این داروخانه را تأسیس کردند و هشت سال بعد، در 1308 موفق به دریافت پروانه رسمی شدند. در آن دوران، داروسازی به شکل امروزی نبود و پدربزرگ در دوره‌های ویژه‌ای که دانشگاه تهران برگزار می‌کرد شرکت کردند تا این حرفه را بیاموزند. به چنین افرادی مثل حاج محمد اشهری، داروساز تجربی می‌گفتند.
خاطرات زیادی از حاج محمد اشهری در این داروخانه نظامی موجود است. ایشان تا سال 1380، یعنی بیش از 80 سال، هر روز پشت پیشخوان همین داروخانه می‌ایستادند و به مردم دارو می‌دادند. یکی از پسران ایشان پزشک متخصص بیهوشی هستند و سایر پسران با تخصص های مختلف همگی در این داروخانه کار کرده‌اند. بعد از فوت پدربزرگ در سال 1382، یکی از پسران (حاج میرزا اشهری) مدیریت داروخانه را به عهده گرفت.
این داروخانه امروز برای خاندان اشهری فقط یک کسب‌وکار نیست؛ هر گوشه‌اش خاطره‌ای از سه نسل خانواده را در خود دارد. دیوارهای قدیمی، قفسه‌های چوبی و حتی بوی خاص داروخانه، همه‌چیز یادآور روزهایی است که پدربزرگ با همان مهربانی همیشگی به مراجعان خدمت می‌کرد. نسل های بعدی اشهری ها تمام تلاششان را می‌کنند تا هم اصالت این مکان را حفظ کنند و هم خدمات دارویی‌شان را به بهترین شکل ارائه دهند.
