در اسلام و ایران انگشترهای دست‌ساز جزو هنرهای دستی هستند. نوع سنگ، نقشه‌های کنده‌کاری‌شده بر روی نقرۀ انگشتر و … در قیمت این انگشترها مؤثرند.
در دوران قدیم طرفداران این انگشترها سنگ‌ها را به خوبی می‌شناختند. مخصوصاً آقایان علاقۀ وافری به خرید این انگشترها داشتند و از آنجایی که در اسلام استفاده از فلز طلا برای آقایان مکروه است، مناسب‌ترین فلز استفاده شده در انگشتر آنها نقره است.
از انگشترسازان قدیمی تبریز خاندان نوبهار هستند. آقای قربان نوبهار در سال ۱۳۳۰ این کار را شروع کردند و پس از فوت ایشان دو فرزندشان، آقایان احمد و داوود نوبهار، راه پدر را ادامه دادند. ایشان شریکی نداشتند و آقای احمد و داوود نوبهار به صورت شراکتی کسب و کار پدر را مدیریت می‌کنند.
آقای قربان نوبهار این صنعت را از آقای بزرگ آقا (بیوک آقا) آموختند و فرزندانشان نیز از ایشان فراگرفته‌اند.
علاوه بر افراد مذکور کل خاندان نوبهار از قبیل عموها و عموزاده‌های نوبهار نیز در این حیطه فعالیت می‌کنند.
برادران نوبهار به عدم حمایت صنایع‌دستی انتقاد دارند و اذعان می‌دارند که خریداران کنونی شناختی نسبت به سنگ‌ها ندارند. به‌همین‌دلیل، انگشترهای ارزان قیمت را برای خرید انتخاب می‌کنند. کیفیت پایین سنگ موجب کاهش ارزش انگشترها می‌شود.
انگشتر نوبهار از ابتدا تاکنون در ارتش شمالی از طرف میدان ساعت قبل از کره‌نی‌خانه واقع است.
