سابقه این حرفه به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد. این کسب‌وکار خانوادگی با مشهدی علی آغاز شد و پس از او توسط فرزندش حاج حسین ادامه پیدا کرد. نسل سوم، غلامرضا، نیز راه پدر و پدربزرگ را دنبال کرده و تجربه‌ی خانوادگی را به‌خوبی منتقل نموده است. محل آغاز فعالیت کسب‌وکار در رهلی بازارچه بوده است. همچنین برادر پدربزرگ، حاج حبیب، نیز در این حرفه فعالیت داشته و در مکان ارتش شمالی مشغول به کار بوده‌اند.

در این خانواده مهارت‌ها به‌صورت تجربی و نسل‌به‌نسل منتقل شده‌اند. پسران در کنار پدران خود آموزش می‌دیدند. همچنین دایی‌های خانواده که پیش از انقلاب در تراکتورسازی مشغول به کار بوده‌اند، طی همکاری با تکنسین‌های خارجی در حین تجهیز کارخانه، مهارت کانال‌کشی صنعتی را نیز فرا گرفته‌اند. اغلب اعضای این خاندان وارد این حرفه شده‌اند و به شکل خانوادگی کسب‌وکار را ادامه داده‌اند. با این حال نسل جدید تمایل کمتری به ادامه‌ی مسیر پیشینیان دارند.

از نگاه آقای غلامرضا، با وجود سابقه‌ی کمتر شهرهایی مانند مشهد، اصفهان و قم در این حرفه، به دلیل حمایت‌های گسترده از صنایع دستی، کسب‌وکار آن‌ها پررونق‌تر از تبریز شده است. او معتقد است اگر از هزینه‌های تبلیغات مطلع شود، می‌تواند با استفاده از تبلیغات مؤثر، جایگاه این حرفه را در بازار ارتقا بخشد.